چهارچوبی برای آشکار کردن تأثیر مؤلفه های شکل دهندۀطرح مایه در کارگاه طراحی معماری(مورد پژوهی: کارگاه معماری ۲، کارشناسی ارشد)

طبق برنامۀ مصوب کارشناسی ارشد ناپیوستۀ معماری، هدف محوری در «طرح معماری »2 که به جنبه های معنایی و ارزشی و تبلور آن در طرح نظر دارد، توجه به طرح مایه، توجه به حاصل ادغام عوامل مجزا و متنوع تأثیرگذار بر طراحی، در قالب کلیتی واحد، است. از سوی دیگر، پیچیدگی و تنوع این عوامل شرایطی را ایجاب م یکند که پاسخگو یی هم زمان و ایجاد نوعی تعادل میان آ نها، گاه تا مرز ناممکن دشوار می شود. پس پی گیری پرسش کلیدی مقاله که «چگونه م یتوان تأثیر مؤلف ههای شکل دهندۀ طرح مایه را به صورت متمایز بررسی کرد؟ »، م یتواند در روش شناسی طرح این درس موضوعیت اساسی داشته باشد. با وجود عوامل متعدد شکل دهندۀ طر حمایه، شاید بتوان آ نها را با مسامحه در سه مؤلفۀ عمده، یعنی طراح، مکان طرح، و موضوع طراحی دست هبندی کرد. به منظور آشکار کردن تأثیر این مؤلف هها، در یک تجربۀ آموزشی، به عنوان مورد پژوهی، تمری نهایی متناسب با این مؤلفه ها در قالب اسکیس )طراحی کوتاه مدت( برنامه ریزی و اجرا شد، که حاصل آن در جدولی ارائه میگردد. در این جدول، هر سطر تغییر و تحول کار دانشجو را در طی مسیر تمرینها نشان م یدهد و هر ستو ن معرف نسبت و جایگاه هر مؤلفه در شک لگیری طرح مایه است. این تجربه ضمن اینکه بهانه ای برای نقد و بررسی طرح در مسیر تکوینی آن فراهم میکند، دانشجو را نسبت به مؤلفه های شکل دهندۀ طرح مایه مشرف می کند، تا به صورت آگاهانه در مسیر «خودتصحیحی » قرار گیرد. نتایج این پژوهش ضمن اینکه در آموزش طراحی معماری قابل استفاده است، دانشجویان را نسبت به سازوکارهای فرایند طراحی حساس می کند.